vertrokken uit ChiangMai

Afgelopen maandag Chiangmai na 2 maanden verlaten. Inmiddels een aantal contacten gelegd, c.q. vrienden gemaakt. Omdat we ons aan het oriënteren zijn om op termijn daar te gaan wonen bekijken we af en toe wat opties. Huren lijkt het slimste omdat je als Farang(buitenlander) nooit grond kunt bezitten. Dat kan je dan wel weer leasen voor 30 jaar en dat 2 of 3 keer verlengen, dus mogelijk is kopen wel een alternatief. In ieder geval is het stuk goedkoper dan in Nederland. Wat een probleem blijft is het onderhoud. Thai leven met de dag dus als eenmaal iets is opgeleverd dan is het klaar. Je hoort verhalen van lege onderhoudsfondsen, omdat de projectontwikkelaar zich het geld heeft toegeëigend. Als je dan de kas met elkaar weer wilt vullen, vinden Thaise eigenaren dat niet nodig. Lastig dus. Afgelopen zondag zijn we bij mensen geweest, die net een appartement van 160m2 hadden betrokken aan de rivier. De buurt is leuk, je kunt lopen naar het oude centrum (15min) en het onderhoud is goed. Allen de inrichting was zo somber en gedateerd. Heel erg Thais ook, maar dan niet dat mooie Lanastijlachtige.
Een paar dagen daarvoor waren we buiten de stad (30 minuten rijden met de scooter) in een resort, dat door een Nederlander wordt gebouwd met Nederlandse degelijkheid. Dus tegels strak gelegd, kabels in de muur gefreesd etc. Hij bouwt daar villa’s van verschillende afmetingen en smaak. Nu staan er ca. 6 op 2 stukken land en inmiddels heeft hij al weer een nieuw stuk land erbij gekocht. Het idee is dat er als er voldoende huizen staan er een restaurant komt en gemeenschappelijk zwembad(wordt nu al aangelegd) maar je kunt ook zelf een zwembad bij je huis laten aanleggen, als dat qua ligging kan. Bij de poort zit een soort praathuis met keuken en overal verspreid over de terreinen liggen sala’s , een soort overdekt huisje waar je even uit de zon kunt gaan zitten en van het uitzicht kunt genieten. De onderhoudskosten zullen naar Thaise begrippen fors zijn en in Nederland gewoon(tenminste in de Amsterdamse binnenstad) Je krijg daar wel wat voor. Zo worden de 6 tuinlieden eruit betaald en 2 x per week een huishoudelijke hulp voor je eigen huis. Onderhoud wordt ook goed opgepakt, zodat je in ieder geval een goed onderhouden huis blijft hebben. De terreinen hebben overigens parkachtige proporties met een Buddahcave, watervallen, een moestuin en wat klein vee. We waren er een jaar niet geweest en er was veel gebeurd. Doordat er natuurlijke waterbronnen op het terrein zijn wordt er veel gesproeid, waardoor de vorderingen in de tuin enorm waren. Inmiddels zijn er ca. 1000 bomen gepland van behoorlijke afmetingen dus ziet het er al uit als een weelderige tropische tuin. Ben benieuwd hoe het er volgend jaar uitziet.

Vanuit Chiangmai zijn we naar Ranong gevlogen, zo’n 1700 km ten zuiden van Chiangmai via Bangkok, want er was geen rechtstreekse vlucht. We hadden een uur om over te stappen, wat mij weinig leek, maar het ging precies. Omdat we die dag de boot naar Koh Payam niet meer konden halen had robert een hotel geboekt. Het was een modern designhotel met veel glanzend beton. Dat kunnen ze erg goed hier en het leukste voorbeeld hebben we gezien in het Siam@Siam hotel in Bangkok. Hier in Ranong gelden echter andere prijzen, dus voor 25 euro konden we er terecht. Ze zijn hier ook gek op ledlichtjes, die dan een kleurenprogramma volgen. Dat zag je bij het zwembad, waar we ’s avonds nog wat dronken en in de doorzichtige stortbak van de wc in onze kamer! Verder was er aan Ranong zelf niet zoveel aan.
De volgende dag de boot genomen naar het eiland. Dat is geen feest. Je zit 2 uur op een naar rotte vis en kattepis stinkende boot op vieze oude busstoelen. Aan de andere kant is dat wel weer een geluk, want touroperators beginnen daar niet aan. Aangekomen op het eiland heeft Robert eerst een scooter gehuurd en toen onze bagage in 3 x naar de plaats van bestemming gereden. Er zijn hier geen auto’s dus alles gaat met tweewielers soms voorzien van een karretje erachter. We zitten nu aan een paradijselijk strandje in een beachbungalow. Een en ander is wel primitief maar wel goed te doen. Er is internet, maar heel traag. Het eiland is bezaaid met cashewnootbomen en die zijn nu rijp, dus overal liggen ze op de grond, als ze niet de moeite waard waren om te oogsten.
De zon is hier een ander verhaal. Kon je in Chiangmai nog redelijk lang in de zin zitten; hier brandt je gewoon weg! Zelfs na twee maanden met je nog echt smeren om niet te verbranden. In het begin van de middag staat de zon bjna loodrecht. Als je dan over het stand loopt heb je bijna geen schaduw!
Vanmorgen om 7.15 uur(sic!) 6 km hard gelopen. Later is te heet. Het gekke is dat het ’s nachts toch meer afkoelt dan ik had gedacht, dus ga ik vannacht maar onder een handdoek slapen. Je hebt hier namelijk allen een onderlaken en een sprei.
We gaan nog even een hangmat kopen om ’s middags onder de palmbomen een tukje te kunnen doen.
Opvallend is ook het aantal duitsers hier. Het lijkt wel een puur duitse aangelegenheid, waar bij toeval nog een paar andere nationaliteiten bij kunnen. Je wordt dan ook automatisch in het Duits aangesproken door de andere toeristen.
Wordt vervolgd…..