dagelijks leven Pattaya

Om een beetje in te burgeren, probeer ik zoveel als mogelijk in de directe nabijheid van het hotel wat vaste adresjes/mannetjes te vinden. Altijd handig als je met vragen zit. Zo ga ik elke dag naar een vaste leverancier van vers frui(sap). De eerste keren betaal je dan 20 baht. Gisteren kreeg ik echter opeens de meer lokale prijs van 10 baht: vaste klant dus. Hetzelfde met het internetcafe.Als je daar elke dag minstens een uurtje zit, dan kan je gewoon wat gaan vragen. Ik heb in Bangkok toch maar een state-of-the-art PDA/GSM gekocht met twee Simkaarten. Nu wilde ik ook wel internetten/mailen met dat ding dus met de handleiding bezig geweest. Ging niet lukken, dus aan de man van het internetshopje gevraagd. Die is een tijdje aan het kijken geweest en kon mij toen verwijzen naar een adres van de serviceprovider.
Ben toen naar een groot winkelcentrum gegaan (Big C) en daar zat een 12Call vestiging, die mijn toestel eerst opwaarderen met 600 baht beltegoed en toen daar voor 400 baht 100 (!) uur internettoegang via GPRS van maakten via wat moeilijke belcodes. Ongelooflijk lage prijs in vergelijking met nederland. Meteen daarna activeerden zij het internet en de mail en liep ik vrolijk de winkel uit. Daarna direct een geprobeerd met een mailtje naar Cornelie en dat kwam ook nog aan. Alleen het gebruik van een klein toetsenbordje met een stift is niet echt handig.
In de straat van het hotel is van alles te krijgen, dus ook massage. Ze doen hier een oilmassage van bijna 1,5 uur voor 200 baht en dat is echt lekker om te doen. Wel even douchen daarna, want hoewel niet vet, je voelt je zo vet als een aap daarna.
Gisteravond op pad om een biertje of twee te doen. Loop langs de bekende onafzienbare rij van barretjes en zie opeens een bord met in het nederlands: kroketten, fricandellen en bitterballen. Hoewel ik daar niet op zit te wachten met het heerlijke eten hier, toch uit nieuwsgierigheid naar binnen. Natuurlijk allemaal thaise meiden, die inderdaad de nederlandse specialiteiten kenden en konden uitspreken, omdat de eigenaar een nederlander is. Deze kwam later ook nog en daar mee zitten kleppen.
Mijn oog viel op een bepaald moment op een boekje dat die dames daar zaten te lezen: het thaise handboek voor dames in barren die engels willen spreken. Dat is even in beslag genomen en zitten bladeren. Dat is humor zeg. Alles staat in simpele engelse woordjes/zinnetjes geschreven. Alle mogelijke onderwerpen die in een bar aan de orde kunnen komen. Wat mij opviel dat in de zin daaronder de uitspraak van dat “engels” in het thaise schrift was weergegeven. Als zij dit dus uitspreken, dan klinkt het een “beetje engels”. Daaronder stond dan de betekenis van de tekst in het thai. Omdat ik een beetje de thaise letters ken vanuit wat zelfstudie het afgelopen jaar, zat ik dat dus op te lezen. Dubbel allemaal en toch ook wat verbaasde blikken, dat ik dat kon. Zelfs van mensen die hier al 15 jaar wonen en in ieder geval het niet kunnen lezen, en zelfs maar heel beperkt de taal machtig zijn. Dat snap ik dus niet.
Vervolgens denk iedereen dat ik vloeiend thai praat: niet dus. Ik val direct door de mand.
In ieder geval op deze manier erg laat geworden. Nu weet ik ook dat tussen 1 en 2 uur ‘s nachts alle/veel van de barren sluiten. Alle gekte is dan opeens afgelopen, maar er blijven wel heel veel 24-uurs zaken open en er is nog steeds veel volk op straat.
Omdat ik nogal ver uit de buurt was geraakt maar een motortaxi genomen. In mijn vloeiende stijl het adres opgegeven en onderweg nog even de richting verteld. Op zijn vragen/reacties maar wat “khap” geroepen, en is was zo thuis voor 20 bahtjes.
Toen had ik opeens nog erge trek en bij de receptie geroepen: phom hiew (honger).
Zij verwees naar een vrouwtje met een rijdende eetkraam een stukje verderop. Daar aangesloten bij wat mensen voor mij en gewoon maar hetzelfde besteld: een heerlijke vers gemaakte combinatie van verse vis soorten, groenten en sauce/soep. Nonchalant 30 baht betaald en zo lekker gegeten op het terras van het hotel: top!.