Een doorsnee weekje Chiang Mai

Nu de dagelijkse bestedingen van de massagecursus voorbij zijn, kom ik toch in een ander patroon terecht. Natuurlijk zijn er nog de dagelijkse lessen Thai, die voor een groot deel de dag bepalen. Dat betekent per dag in ieder geval 1,5 uur les en 1 a 2 uur voorbereiding. Na een maand les te hebben gehad ( ongeveer veertig uur) kom je erachter dat voor een beetje conversatie in/met thai toch veel meer nodig is. Met een aantal losse woorden en een aantal vaste onderwerpen kun je wel een beetje uit de voeten, maar voor normale dagelijkse onderwerpen mis je eenvoudig de kennis en ervaring zoals je die bijvoorbeeld hebt in het engels/duits/frans. Mijn juf zegt dan ook niet voor niets dat pas na een 100 uur les er een beetje sprake is van converseren. De meeste studenten doen er dan ook een jaar over om een beetje uit de voeten te kunnen met de taal en pas na een paar jaren flink oefenen hoor je er een beetje bij! Dus mijn planning van 6 weken was best een leuke voorzet, maar levert niet echt een bijdrage aan het leren van de taal. Toch ben ik blij met de kennis tot nu toe. Je kunt altijd weer (werk)woorden bijleren en zo iets makkelijker uit de voeten in een aantal situaties. De mensen met wie je dan praat doen wel hun best om je te verstaan en verbeteren desnoods je uitspraak wel door het nog een paar keer voor te zeggen. Blijft voor mij moeilijk om dan de juiste toonhoogte te herkennen, want bij het herhalen doe ik het nog niet goed.
Verder ben ik eigenlijk de hele dag druk met niets. Dat betekent wat later uit bed ( in relatie met later naar bed). Een boodschapje doen voor het ontbijt/lunch, een afspraak met een collegastudent, een lunch met de verhuurder van het appartement, de motor voor een wekelijkse inspectie brengen, naar de tandarts etc.
Dat van de tandarts was een leuk voorbeeld van de dagelijkse realiteit hier in CM. Eerst via internet zoeken naar een geschikte tandarts. Dat is niet zo moeilijk want er bestaat hier een hele duidelijke bedrijfstak van het medisch toerisme. Dan het bijbehorende adres erbij vinden en via een verkennende tocht het desbetreffende pand vinden. Dat valt niet mee,omdat huisnummers hier vaak ontbreken en de opschriften alleen maar in het thai zijn aangegeven. Het pand hoeft dan niet eens direct aan de weg te liggen, maar kan ook in een “zijstraatje” liggen. Dat betekende dan in dit geval een keer of vier de weg afrijden en zoeken/kijken.
In ieder geval op donderdagavond om een uur of zes daar naar binnen om te informeren naar de mogelijkheid om mijn gebit te laten reinigen. In Nederland kon ik voor vertrek in oktober een afspraak maken in maart van het volgende jaar. Bijna zes maanden wachttijd dus: idioot! Ik dus naar binnen met mijn vraag: ja hoor of ik de volgende dag om 11.30 tijd had???? Prima. Daar dan ook naar toe de volgende ochtend, beetje op tijd, want je weet maar nooit. Precies vijf minuten voor begin van de afspraak wordt ik door een assistente opgehaald en in een mooie behandelkamer in de stoel geplaatst, slabbetje voor en klokslag 11.30 komt de tandarts binnen. Die vraagt wat ik wil en kijkt even alles na: OK kan direct worden gedaan voor 600 baht. Mondhygiëniste komt direct binnen en begint. Doet het erg goed en snel en na 20 minuten is zij klaar. Ga je voor je plezier weer naar toe in een dergelijk goed functionerend systeem. Zal natuurlijk alleen voor toeristen zo werken moet je er dan wel bij bedenken.
De afgelopen week ook een afspraak gemaakt met een paar mensen om zaterdagochtend de zonsopgang op de heuvel boven CM het de Doi Suthep tempel te gaan meemaken. Het maken van een dergelijke afspraak is niet zo moeilijk, maar om dan in de ochtend om 5.30 je bed uit te moeten en in de relatieve kou eerst een 45 minuten een bochtige weg op te scheuren is aanzienlijk minder. Ik zou bijna zeggen dat ik op dat tijdstip normaal pas naar huis kom na een avondje stappen.
Maar het was de moeite wel waard. Bij en redelijk heldere hemel, hetgeen geen zekerheid is in deze tijd van het jaar, de zon mooi zien verkleuren en een paar plaatjes geschoten bij de tempel. Het was er ontzettend druk met thaise bezoekers en monniken die dan hun dagelijkse maaltijd bij elkaar verzamelen bij de bezoekers. Daarna terug naar huis en mijn bed weer ingekropen voor een tukje.
De vrijdagavond ben ik met een paar “vrienden” uit de bar op stap geweest. Deze jongens noemen zichzelf hier Eskimo, omdat ze van Groenland komen. In ieder geval moest een van hen iets vieren omdat zijn zoon gepromoveerd was in iets IT-achtigs. Wij dus om een uurtje of 24.00 naar een disco in een hotel hier: de Hotshot. Vooral een thaise aangelegenheid. Dat merk je meteen aan het drankmenu: dat gaat niet om een glaasje whisky met sodat, maar om flessen. Wij kregen dus een fles Johny Walker Red, ijsemmertje en liter cola/soda DE MAN. Dat kost dan rond de 1000 baht pp en is dus niets in vergelijking tot de prijzen die je normaal in een bar betaald per glas. Nadeel is natuurlijk dat je ruimschoots te veel drinkt en weer te laat naar bed gaat. Ik kom mijzelf dan theoretisch tegen op weg naar de Doi Suthep:-). De rest van de fles neem je gewoon mee naar huis. Zondagavond ga ik weer en dan neem je die fles weer mee naar binnen en betaal je alleen de cola!
De afgelopen week was ook de periode van de motorclubs die meetings hebben in CM. Wat mij opvalt dat dit over het algemeen europese types zij van gemiddeld ruim boven de vijftig. Weliswaar zien zij er heel gevaarlijk uit, maar het zijn allemaal aardige gasten. Ik heb zelf natuurlijk ook mijn T-shirt van de lokale club en de bar waar ik zit is hun hoofdkwartier. De laatste dagen waren en ook gasten vanuit Bangkok en Pattaya. Dat zijn leden van de Desperados een uitermate ongure club in vooral Scandinavië dacht ik. Hier viel het wel mee, maar het was toch een ander slag. Als ja hun president zag en zijn gevolg, dan had ik het vermoeden dat dit dus wel “echte” motorduivels waren. Het ziet dan ook zwart van de Harley’s, met de bijbehorende herrie van de motorblokken/uitlaten. Blijft echter allemaal gezellig en binnen de perken, dus ik zit prima in mijn bar en knik/zwaai vriendelijk naar de diverse leden die mij na een maand natuurlijk ook al kennen en drink wat biertjes met iedereen.
Ik denk dat ik nu wel genoeg heb getypt om duidelijk te maken dat ik het hier druk, druk, druk heb met niet veel bijzonders...