Dagelijks leven vervolg
Door: cornelie
Blijf op de hoogte en volg Robert
27 November 2012 | Thailand, Chiang Mai
Dagelijks leven
Markten
Er zijn ontelbaar veel markten in Chiangmai. Sommige beginnen aan het eind van de middag tot laat met food en nonfood en andere hebben aan het begin van de ochtend eerst food dan non food, gaan rond lunchtijd dicht en en openen dan ‘s avonds weer als foodmarket tot laat. Bij de stalletjes met eten staan altijd een paar tafels, waar je het eten meteen kunt opeten, maar je kunt het ook meenemen. Als je aan tafel nog een biertje wil moet je dat vaak bij de supermarkt aan de overkant halen. (Drank meenemen naar een restaurant, bijv. goede wijn of whisky en dan betaal je kurkgeld)
De meeste kraampjes zijn er 7 dagen per week, maar er zijn ook koffiekraampjes, die maar 5 dagen per week of op verschillende tijdstippen open zijn. Wij hebben zo’n van alles wat markt aan het eind van de straat. Robert en ik gaan om beurten ‘s ochtends koffie halen als het even kan zonder suiker. Dat gooien ze hier namelijk overal rijkelijk in. Ik ben nu zover dat ze bij mijn tentje verstaan als ik in het Thais vraag of ze er geen suiker in willen doen, dat herhalen ze dan en ik ben erg trots op mijn vorderingen, doch ze doen er wel gecondenseerde melk in; blijkbaar realiseren ze niet dat daar ook suiker in zit en wat verse melk is in het Thais weet ik nog niet, als ze dat al hebben, dus dat kan ik nog niet vragen.
Bij ons om de hoek is elke zaterdagavond een gemengde markt met leuke spullen en lekkere hapjes. Het is voornamelijk een Thaise aangelegenheid. Zo’n zelfde markt maar iets uitgebreider is er binnen de muren op zondag. Hier komen meer toeristen, maar het is nog steeds leuk. Wat heel schattig is, is dat er aan het begin van de markt een podium staat opgesteld met een aantal rijen stoelen. Op dat podium is elke week een uitvoering van meisjes van een jaar of 6 in prachtige jurkjes, die zingen en dansen. Leuk hoor!
De mensen achter de kraam kijken, terwijl ze op de klanten wachten, tv op tablets, telefoons en echte tv’s. Aan de ene kant zijn dingen hier erg traditioneel, aan de andere kant ontbreken de aller modernste elektronica hier zeker niet.
Elektriciteit
Zoals ik boven al schreef zijn hier ook veel dingen nog traditioneel. Zo is bijna alle elektriciteit bovengronds(zie foto) en hangen er overal enorm veel draden langs de weg. Als ze iets nieuws moeten aanleggen komt er gewoon een draadje bij. De oude wordt niet weggehaald. Het is ook allemaal niet zo goed geisoleerd, dus als het regent valt de stroom even uit. Als de elektriciteit eenmaal binnen is worden eerst de muren afgewerkt en dan de kabels getrokken (zie foto). Uiteraard laten westerlingen, die hier bouwen dat anders doen, maar dat kost meer.
Verjaardagen en geld
Robert maakte laatst in zijn geliefde bar een verjaardag mee. Het is dan de gewoonte dat de jarige een slinger krijgt omgehangen, waar iedereen dan biljetten van 100 bath of zo aan niet. Je ziet dan meteen hoe gul de gever was. Daar doen wij nog wel eens geheimzinnig over maar dat is hier totaal geen issue. Iedereen vraagt je wat je aan huur betaalt, wat je de lerares betaalt etc.etc. Ze zijn zelf ook scheutig met informatie.
Geld is sowieso ongelofelijk belangrijk. (bij ons ook, maar toch in een wat andere vorm) De Thai hebben niet echt een sociaal vangnet en zijn vaak niet zeker van stabiele inkomsten. Daar komt nog bij dat jonge mensen vaak ook nog geld sturen aan hun ouders of aan een zieke zuster of zo. Dat is toch een heel andere wereld dan bij ons, waar onze ouders na de oorlog meestal een goed pensioen opbouwden, zodat ze eerder ons af en toe eens suppleerden dan andersom. Het leven is overigens voor Thai wel goedkoper dan voor ons. Voor 1,50 euro heb je een warme maaltijd en voor 50 tot 60 euro een kamer. Wij betalen voor ons 2-kamer appartement 450 euro. Dat kan wel goedkoper als je het langer huurt. Soms begrijp je het ook niet. Ik betaal voor de Thaise les de helft van wat ik aan de Pilatesleraar betaal, resp. 7,50 en 15 euro, terwijl dat bij ons andersom zou zijn en natuurlijk 2 tot 4 x zo duur.
Boeken
Omdat ik nu veel tijd heb en een e-reader lees ik veel. Afgelopen week heb ik de thrillers van Desmond Bagley uit 1972 weer eens gelezen. Behalve het gebruik van computers en zo hebben ze nog niets aan kracht ingeboet. Grappig is dat Bagley steeds ongeveer 250 bladzijden nodig heeft om een coherent verhaal te schrijven, terwijl de hedendaagse thriller-schrijvers hier toch vaak het dubbele aantal pagina’s voor nodig hebben. Ook heb ik voor het eerst een boek gelezen van Marion Pauw, Ik had namelijk dat leuke kookboek van haar “Zonde en Berouw” gekocht, dat ze samen met Tom Kellerhuis had geschreven en dat beloofde veel goeds. Helemaal niet dus. Onwaarschijnlijk verhaal veel losse eindjes, kortom 3x niks. Nu ga ik weer wat literatuur tot mij nemen.
Markten
Er zijn ontelbaar veel markten in Chiangmai. Sommige beginnen aan het eind van de middag tot laat met food en nonfood en andere hebben aan het begin van de ochtend eerst food dan non food, gaan rond lunchtijd dicht en en openen dan ‘s avonds weer als foodmarket tot laat. Bij de stalletjes met eten staan altijd een paar tafels, waar je het eten meteen kunt opeten, maar je kunt het ook meenemen. Als je aan tafel nog een biertje wil moet je dat vaak bij de supermarkt aan de overkant halen. (Drank meenemen naar een restaurant, bijv. goede wijn of whisky en dan betaal je kurkgeld)
De meeste kraampjes zijn er 7 dagen per week, maar er zijn ook koffiekraampjes, die maar 5 dagen per week of op verschillende tijdstippen open zijn. Wij hebben zo’n van alles wat markt aan het eind van de straat. Robert en ik gaan om beurten ‘s ochtends koffie halen als het even kan zonder suiker. Dat gooien ze hier namelijk overal rijkelijk in. Ik ben nu zover dat ze bij mijn tentje verstaan als ik in het Thais vraag of ze er geen suiker in willen doen, dat herhalen ze dan en ik ben erg trots op mijn vorderingen, doch ze doen er wel gecondenseerde melk in; blijkbaar realiseren ze niet dat daar ook suiker in zit en wat verse melk is in het Thais weet ik nog niet, als ze dat al hebben, dus dat kan ik nog niet vragen.
Bij ons om de hoek is elke zaterdagavond een gemengde markt met leuke spullen en lekkere hapjes. Het is voornamelijk een Thaise aangelegenheid. Zo’n zelfde markt maar iets uitgebreider is er binnen de muren op zondag. Hier komen meer toeristen, maar het is nog steeds leuk. Wat heel schattig is, is dat er aan het begin van de markt een podium staat opgesteld met een aantal rijen stoelen. Op dat podium is elke week een uitvoering van meisjes van een jaar of 6 in prachtige jurkjes, die zingen en dansen. Leuk hoor!
De mensen achter de kraam kijken, terwijl ze op de klanten wachten, tv op tablets, telefoons en echte tv’s. Aan de ene kant zijn dingen hier erg traditioneel, aan de andere kant ontbreken de aller modernste elektronica hier zeker niet.
Elektriciteit
Zoals ik boven al schreef zijn hier ook veel dingen nog traditioneel. Zo is bijna alle elektriciteit bovengronds(zie foto) en hangen er overal enorm veel draden langs de weg. Als ze iets nieuws moeten aanleggen komt er gewoon een draadje bij. De oude wordt niet weggehaald. Het is ook allemaal niet zo goed geisoleerd, dus als het regent valt de stroom even uit. Als de elektriciteit eenmaal binnen is worden eerst de muren afgewerkt en dan de kabels getrokken (zie foto). Uiteraard laten westerlingen, die hier bouwen dat anders doen, maar dat kost meer.
Verjaardagen en geld
Robert maakte laatst in zijn geliefde bar een verjaardag mee. Het is dan de gewoonte dat de jarige een slinger krijgt omgehangen, waar iedereen dan biljetten van 100 bath of zo aan niet. Je ziet dan meteen hoe gul de gever was. Daar doen wij nog wel eens geheimzinnig over maar dat is hier totaal geen issue. Iedereen vraagt je wat je aan huur betaalt, wat je de lerares betaalt etc.etc. Ze zijn zelf ook scheutig met informatie.
Geld is sowieso ongelofelijk belangrijk. (bij ons ook, maar toch in een wat andere vorm) De Thai hebben niet echt een sociaal vangnet en zijn vaak niet zeker van stabiele inkomsten. Daar komt nog bij dat jonge mensen vaak ook nog geld sturen aan hun ouders of aan een zieke zuster of zo. Dat is toch een heel andere wereld dan bij ons, waar onze ouders na de oorlog meestal een goed pensioen opbouwden, zodat ze eerder ons af en toe eens suppleerden dan andersom. Het leven is overigens voor Thai wel goedkoper dan voor ons. Voor 1,50 euro heb je een warme maaltijd en voor 50 tot 60 euro een kamer. Wij betalen voor ons 2-kamer appartement 450 euro. Dat kan wel goedkoper als je het langer huurt. Soms begrijp je het ook niet. Ik betaal voor de Thaise les de helft van wat ik aan de Pilatesleraar betaal, resp. 7,50 en 15 euro, terwijl dat bij ons andersom zou zijn en natuurlijk 2 tot 4 x zo duur.
Boeken
Omdat ik nu veel tijd heb en een e-reader lees ik veel. Afgelopen week heb ik de thrillers van Desmond Bagley uit 1972 weer eens gelezen. Behalve het gebruik van computers en zo hebben ze nog niets aan kracht ingeboet. Grappig is dat Bagley steeds ongeveer 250 bladzijden nodig heeft om een coherent verhaal te schrijven, terwijl de hedendaagse thriller-schrijvers hier toch vaak het dubbele aantal pagina’s voor nodig hebben. Ook heb ik voor het eerst een boek gelezen van Marion Pauw, Ik had namelijk dat leuke kookboek van haar “Zonde en Berouw” gekocht, dat ze samen met Tom Kellerhuis had geschreven en dat beloofde veel goeds. Helemaal niet dus. Onwaarschijnlijk verhaal veel losse eindjes, kortom 3x niks. Nu ga ik weer wat literatuur tot mij nemen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
