Visarun
Door: Cornelie
Blijf op de hoogte en volg Robert
22 Januari 2013 | Thailand, Chiang Mai
Chiang Rai
Zoals ik in het stuk over Kerst en Oud en Nieuw al schreef, zijn we een paar dagen verder noordwaarts getrokken. Omdat het nogal een eind rijden is en we in ieder geval de grens moesten bereiken hebben we een auto gehuurd.
De eerste dag zijn we naar Chiang Rai gereden, ca. 200 km verderop, en hebben daar de witte tempel bezocht. Dit is een nieuwe tempel ( zie foto) gebouwd door een Thaise kunstenaar met eigentijdse inzichten; hij heeft de actualiteit verwerkt in de beelden en de omgeving (oorlog en vrede enzo) Een en ander lijkt op werken van Goudi, want er wordt nog steeds aan gebouwd. Al dat wit is afgewerkt met spiegeltjes en dat staat in het felle zonlicht ongelofelijk te stralen.
Vervolgens naar ons hotel gereden. We hadden ons zelf getrakteerd op een beetje luxe en dat kon je ook wel zien ook. Toen we aankwamen hadden ze ons ook nog geupgraded, dus toen kon het al helemaal niet meer stuk (zie foto’s)
We hadden een zogenaamde buitenbadkamer, een aparte kleedkamer en een terras met schommelbank. Je keek uit op het ‘’infinity’’zwembad, dat zo leek over te gaan in de rivier, de Mae Kok! Dat gecombineerd met een prachtige tropische tuin maakte dat het er goed toeven was. ‘s Avonds de stad in naar de nightmarket om te eten. Dat was aardig, verder vonden we er niet zoveel aan. De stad is een derde van Chiangmai en mist daardoor nogal wat allure.
Mea Sai
‘s Ochtends eerst ontbeten in de tropische tuin met uitzicht op de rivier. Het kan slechter. Oh ja, het is hier winter, dus ‘s nachts was het behoorlijk koud (15 graden) overdag klimt de temperatuur dan weer op naar 28.
Mae Sai is een van de belangrijkste grensoversteken met Miranmar. Het was daar een drukte van belang. Gelukkig had Robert zich goed voorbereid dus ging alles heel vlotjes. Zodra we in de verte het grensgebouw zagen parkeerden we de auto en gingen te voet naar de grens.(met de auto is niet echt mogelijk, die moet worden ingeklaard en dan mag je verder eigenlijk ook niet in Birma rijden) Vervolgens loop je door de douane Thailand uit over de brug Birma in. Daar krijg je een stempel in je paspoort en moet je 500 bath (12,50) betalen en dan loop je weer terug naar Thailand en mag je weer 90 dagen in Thailand verblijven. Als je Miranmar even in wil om te shoppen (whatever that me be met die armoede) dan houden ze je paspoort en krijg je een kaart. Je mag dan een paar uur in het land verblijven. Overigens hoorden we dat ze veel namaakartikelen verkopen, maar wat je daar dan mee moet weet ik niet, want er staan grote borden dat het kopen ervan verboden is en bij terugkomst controleren ze min of meer je tassen.
Bij elkaar hadden nog geen uur nodig om het stempel te krijgen.
Doi Thung
Als je bij Mae Sai grens volgt richt zuidwesten door de bergen kom je bij Doi Thung; deze berg is 1800 meter hoog en de weg er naar toe is schitterend. Enkele tientallen jaren geleden werd hier nog driftig opium verbouwd maar dat is nu veranderd dankzij een Royal project. Men verbouwt er nu koffie, macadamianoten en nog het een en ander.
Op de berg staat een koninklijk paleis van de moeder van de koning. Zij had lang in Zwitserland gewoond en het paleis ziet er uit als een Zwitsers Chalet. (geen foto, mocht niet) Je mocht wel een aantal vertrekken zien, die nu nog door een van de dochters van de koning wordt gebruikt. Het lijkt een beetje op de privévertrekken in Soestdijk allen moderner. Er zit een mooie tuin bij, waarvan we wel foto’s mochten maken.(zie foto’s)
Phu Chi Fa
Omdat we de auto voor 4 dagen hadden gehuurd kon we dit gedeelte van Thailand gemakkelijk bekijken. Iemand had ons aangeraden de Phu Chi Fa te gaan bekijken.
Dit is een ruim 1600 meter hoge berg in het Noordoosten van Thailand aan de grens met Laos en ook hier was er een prachtige weg naar toe. Je zag weinig Westerse toeristen, maar wel veel Thai. Ook mensen van die bergstammen, waarvan er redelijk veel zijn in de grensgebieden, maakten een uitstapje naar de top. Het leukste was dat jonge mensen van een jaar of twintig de klederdrachten van hun stam droegen, maar dan aangepast aan deze tijd (zie foto’s) Eigenlijk hoort er een broek bij het pak van het meisje, maar die laten ze achterwege. Ook hadden ze allemaal een smartphone in de hand.
Vervolgens gingen we op weg naar Phayao, waar we weer een erg leuk hotel hadden geboekt. Phayao wordt ook wel het Wenen van het oosten genoemd vanwege het meer waar het aan ligt. Rond vijf uur kwamen we daar aan en toen bleek het hotel helemaal niet daar te liggen, maar 70 km terug op de weg die we net door de bergen hadden gereden. We hadden niet zoveel zin om nu weer terug te gaan in het donker.Dus hebben we het afgebeld en dat lukte. Toen moesten we nog wel 150 km terugrijden naar Chiangmai.
In ieder geval gaan we een volgende keer hier nog eens wat uitgebreider naar toe
Doi Inthanon
Omdat we weer in Chiangmai en nog in het bezit van een auto konden we naar het westen rijden en de Doi Inthanon ‘’beklimmen”. Met ruim 2500 m is dit de hoogste berg van Thailand. Hij ligt in een heel groot nationaal park met een goede weg naar de top. Als je boven de 1800 m komt zie je de vegetatie veranderen en komen er veel naaldbomen voor. Het kan er naar Thaise begrippen koud worden ongeveer 6 graden en door de hoge luchtvochtigheid mist het er vaak, behalve toen wij er waren; de lucht was onwaarschijnlijk fel blauw (zie foto’s) Ook viel de temperatuur reuze mee.
Er ligt bovenop echter geen sneeuw, op de een of andere manier past dat daar ook niet. Onderweg zagen we wel bloeiende rododendrons en prunussen.
Langs de weg stonden allerlei kraampjes met lokale producten o.a. ananaskers en gedroogde cherrietomaatjes. Die ananaskers wordt bij ons vaak gebruikt als garnering maar hier zijn ze groter en goed te gebruiken in de yoghurt. Ze smaken fris zurig. De tomaatjes zijn voor thuis.
Fietsen
Hoewel het natuurlijk behoorlijk warm en vochtig is zie je toch een aantal fietsers omhoog gaan. Lijkt me wel een mooie prestatie, want de weg is af en toe behoorlijk stijl. Robert sprak een man, die fietstochten organiseert, maar dan de berg af.
Laatste loodjes
De tijd gaat nu hard en we zijn nog maar een paar dagen in Chiangmai voor we weer naar Bangkok vertrekken. Deze laatste dagen nemen we van een aantal leuke mensen afscheid, die we hier hebben leren en hopen dat we ze volgend jaar weer zien. We zijn wezen lunchen met Lah, onze Thaise lerares en die vond natuurlijk dat we Thais moesten praten en in ieder geval de Thaise menukaart voorlezen. Nu dat kunnen we inmiddels allebei.
Zoals ik in het stuk over Kerst en Oud en Nieuw al schreef, zijn we een paar dagen verder noordwaarts getrokken. Omdat het nogal een eind rijden is en we in ieder geval de grens moesten bereiken hebben we een auto gehuurd.
De eerste dag zijn we naar Chiang Rai gereden, ca. 200 km verderop, en hebben daar de witte tempel bezocht. Dit is een nieuwe tempel ( zie foto) gebouwd door een Thaise kunstenaar met eigentijdse inzichten; hij heeft de actualiteit verwerkt in de beelden en de omgeving (oorlog en vrede enzo) Een en ander lijkt op werken van Goudi, want er wordt nog steeds aan gebouwd. Al dat wit is afgewerkt met spiegeltjes en dat staat in het felle zonlicht ongelofelijk te stralen.
Vervolgens naar ons hotel gereden. We hadden ons zelf getrakteerd op een beetje luxe en dat kon je ook wel zien ook. Toen we aankwamen hadden ze ons ook nog geupgraded, dus toen kon het al helemaal niet meer stuk (zie foto’s)
We hadden een zogenaamde buitenbadkamer, een aparte kleedkamer en een terras met schommelbank. Je keek uit op het ‘’infinity’’zwembad, dat zo leek over te gaan in de rivier, de Mae Kok! Dat gecombineerd met een prachtige tropische tuin maakte dat het er goed toeven was. ‘s Avonds de stad in naar de nightmarket om te eten. Dat was aardig, verder vonden we er niet zoveel aan. De stad is een derde van Chiangmai en mist daardoor nogal wat allure.
Mea Sai
‘s Ochtends eerst ontbeten in de tropische tuin met uitzicht op de rivier. Het kan slechter. Oh ja, het is hier winter, dus ‘s nachts was het behoorlijk koud (15 graden) overdag klimt de temperatuur dan weer op naar 28.
Mae Sai is een van de belangrijkste grensoversteken met Miranmar. Het was daar een drukte van belang. Gelukkig had Robert zich goed voorbereid dus ging alles heel vlotjes. Zodra we in de verte het grensgebouw zagen parkeerden we de auto en gingen te voet naar de grens.(met de auto is niet echt mogelijk, die moet worden ingeklaard en dan mag je verder eigenlijk ook niet in Birma rijden) Vervolgens loop je door de douane Thailand uit over de brug Birma in. Daar krijg je een stempel in je paspoort en moet je 500 bath (12,50) betalen en dan loop je weer terug naar Thailand en mag je weer 90 dagen in Thailand verblijven. Als je Miranmar even in wil om te shoppen (whatever that me be met die armoede) dan houden ze je paspoort en krijg je een kaart. Je mag dan een paar uur in het land verblijven. Overigens hoorden we dat ze veel namaakartikelen verkopen, maar wat je daar dan mee moet weet ik niet, want er staan grote borden dat het kopen ervan verboden is en bij terugkomst controleren ze min of meer je tassen.
Bij elkaar hadden nog geen uur nodig om het stempel te krijgen.
Doi Thung
Als je bij Mae Sai grens volgt richt zuidwesten door de bergen kom je bij Doi Thung; deze berg is 1800 meter hoog en de weg er naar toe is schitterend. Enkele tientallen jaren geleden werd hier nog driftig opium verbouwd maar dat is nu veranderd dankzij een Royal project. Men verbouwt er nu koffie, macadamianoten en nog het een en ander.
Op de berg staat een koninklijk paleis van de moeder van de koning. Zij had lang in Zwitserland gewoond en het paleis ziet er uit als een Zwitsers Chalet. (geen foto, mocht niet) Je mocht wel een aantal vertrekken zien, die nu nog door een van de dochters van de koning wordt gebruikt. Het lijkt een beetje op de privévertrekken in Soestdijk allen moderner. Er zit een mooie tuin bij, waarvan we wel foto’s mochten maken.(zie foto’s)
Phu Chi Fa
Omdat we de auto voor 4 dagen hadden gehuurd kon we dit gedeelte van Thailand gemakkelijk bekijken. Iemand had ons aangeraden de Phu Chi Fa te gaan bekijken.
Dit is een ruim 1600 meter hoge berg in het Noordoosten van Thailand aan de grens met Laos en ook hier was er een prachtige weg naar toe. Je zag weinig Westerse toeristen, maar wel veel Thai. Ook mensen van die bergstammen, waarvan er redelijk veel zijn in de grensgebieden, maakten een uitstapje naar de top. Het leukste was dat jonge mensen van een jaar of twintig de klederdrachten van hun stam droegen, maar dan aangepast aan deze tijd (zie foto’s) Eigenlijk hoort er een broek bij het pak van het meisje, maar die laten ze achterwege. Ook hadden ze allemaal een smartphone in de hand.
Vervolgens gingen we op weg naar Phayao, waar we weer een erg leuk hotel hadden geboekt. Phayao wordt ook wel het Wenen van het oosten genoemd vanwege het meer waar het aan ligt. Rond vijf uur kwamen we daar aan en toen bleek het hotel helemaal niet daar te liggen, maar 70 km terug op de weg die we net door de bergen hadden gereden. We hadden niet zoveel zin om nu weer terug te gaan in het donker.Dus hebben we het afgebeld en dat lukte. Toen moesten we nog wel 150 km terugrijden naar Chiangmai.
In ieder geval gaan we een volgende keer hier nog eens wat uitgebreider naar toe
Doi Inthanon
Omdat we weer in Chiangmai en nog in het bezit van een auto konden we naar het westen rijden en de Doi Inthanon ‘’beklimmen”. Met ruim 2500 m is dit de hoogste berg van Thailand. Hij ligt in een heel groot nationaal park met een goede weg naar de top. Als je boven de 1800 m komt zie je de vegetatie veranderen en komen er veel naaldbomen voor. Het kan er naar Thaise begrippen koud worden ongeveer 6 graden en door de hoge luchtvochtigheid mist het er vaak, behalve toen wij er waren; de lucht was onwaarschijnlijk fel blauw (zie foto’s) Ook viel de temperatuur reuze mee.
Er ligt bovenop echter geen sneeuw, op de een of andere manier past dat daar ook niet. Onderweg zagen we wel bloeiende rododendrons en prunussen.
Langs de weg stonden allerlei kraampjes met lokale producten o.a. ananaskers en gedroogde cherrietomaatjes. Die ananaskers wordt bij ons vaak gebruikt als garnering maar hier zijn ze groter en goed te gebruiken in de yoghurt. Ze smaken fris zurig. De tomaatjes zijn voor thuis.
Fietsen
Hoewel het natuurlijk behoorlijk warm en vochtig is zie je toch een aantal fietsers omhoog gaan. Lijkt me wel een mooie prestatie, want de weg is af en toe behoorlijk stijl. Robert sprak een man, die fietstochten organiseert, maar dan de berg af.
Laatste loodjes
De tijd gaat nu hard en we zijn nog maar een paar dagen in Chiangmai voor we weer naar Bangkok vertrekken. Deze laatste dagen nemen we van een aantal leuke mensen afscheid, die we hier hebben leren en hopen dat we ze volgend jaar weer zien. We zijn wezen lunchen met Lah, onze Thaise lerares en die vond natuurlijk dat we Thais moesten praten en in ieder geval de Thaise menukaart voorlezen. Nu dat kunnen we inmiddels allebei.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
