Eerste week

18-10
vertrek
Ook op andere vluchten dan naar curacao is de controle verscherpt. Je moet door zo'n rontgenapparaat en je wordt serieus gefouilleerd. Als je alle spullen dan weer hebt ingepakt, vliegt er een hond op je af en begint tegen je te duwen.Dat heeft te maken met het op je lichaam dragen van geld. Nu hebben we allebei een paar duizend euro bij ons omdat we in Chiangmai in een keer de huur moeten betalen en je beter grote bedragen tegelijk kan wisselen in plaats van kleine in verband met de kosten van het wisselen. Tegenwoordig heeft elk hotel een kluisje op de kamer dus daar berg je het geld en je tablet en zo meteen op.Omdat we BC(zie foto) vliegen kunnen we wachten in de lounge van de KLM. Alle maatschappijen zijn onder gebracht in deze lounge waardoor het een enorm grote ruimte is. Gek genoeg lijkt het op een gezellige huiskamer en is de sfeer heel zen

Maar even begonnen met een glaasje bubbels en een bitterballetje (daar lopen twee stagiares mee rond).Daarna aan boord gegaan en de BC geinspecteerd. Er is ongelofelijk veel beenruimte en je hebt zo'n kastje naast je bij het raam, waarje rugzak inkan en je vervolgens je kranten op kunt leggen en later op de avond als je je benen echt omhoog wil hebben je voeten.
Twee filmpjes en een dineetje overgoten met en goede Chablis verder en we zitten in Bangkok.Een vliegtuig naar Thailand is vaak bevolkt met mannen op zoek naar een Thaise vrouw voor (on)bepaalde tijd.In ieder geval waren degenen, die voor ons zaten al vaker geweest, maar hadden ze nog steeds geen sjoege hoe ze de immigrationcard moesten invullen.

19-10
's ochtend om 6.00 uur gearriveerd en rond 8.00 uur in het hotel. Gelukkig konden we meteen in de kamer. Maar eens even naar het zwembad gegaan en een tukje gedaan.Daarna de stad in en gekeken of Jim Thompson al leuke nieuwe dingen heeft. Nog niet kopen want we moeten een beetje uitkijken met het gewicht van de bagage.Bijna naast elkaar zijn er een aantal luxe winkelcentra met altijd een hele etage met restaurants. Als een Thai de deur uit gaat is het eerste wat geregeld moet worden
eten en dat zie je dus overal. Er zit ook altijd wel iemand te eten.
Het Siamwinkelcentrum was gesloten en wordt verbouwd.
Ben benieuwd wat ze er van gemaakt hebben. Het gaat in december open, dus als we in januari terug zijn kunnen we het bekijken.

Daarna naar Nana gegaan, de Big Dogbar. We werden meteen herkend!!!Omdat het nog vroeg was nog niet zoveel ranzige mannen
gezien. Veel van de vrouwen, vaak ladyboys hebben een soort borstvergroting ondergaan, die heel onnatuurlijk over komt en
waarvan Robert denkt dat ze met enige druk uit elkaar kunnen spatten.

Daarna hapje gegeten, een zeebaars met citroengras, die ze op een vuurtje binnen brengen, waardoor hij nog even gaar kan worden. Heerlijk! we hadden net een discussie over hoe belangrijk het is je kalmte te bewaren in het verre Oosten. het verliezen van je geduld wordt hier gezien als het verliezen van je waardigheid. Vervolgens ging ik naar de wc, waar je 2 bath moest betalen, nu had ik nog maar eentje los en vond dat betalen onzin want ik zat toch in het restaurant, er was geen wcpapier en het was ook niet zo schoon, dus leg ik die ene bath in het mandje en wil weglopen. Iemand, die onderuitgezakt ligt begint te roepen, dus pak ik 20 bath en krijg allemaal kleine muntjes terug, ik de pest in en gooi het briefje van 20 bath op tafel. Dat mag dus niet! Toch moeilijk onze lik- op-stuk-
geven-houding te laten varen. Daarna naar huis en uitgestapt bij de verkeerde halte. Dat komt omdat Robert een redelijk goed richtinggevoel heeft en ik helemaal niet. Dwz hij had wel gelijk met de plek, alleen was daar geen station en ik onthoud altijd de namen van straten en stations, dus dat was in dit geval waar we moesten zijn.Enfin daarna op de 23e etage van ons hotel een glas wijn genomen op het terras (dat kan daar zonder dat je uit je verschoning waait)en genoten van het uitzicht
over de stad.(zie foto)

20-10
Vandaag een Chayo Praya dag (dat is de rivier die door Bangkok meandert) We probeerden de busboot te vinden, maar belandden
op een toeristenboot die 3x zo duur is (niet erg want het kost nog steeds niet veel) Na een aantal haltes uitgestapt bij het koninklijk paleis en diverse beroemde tempels(wats). Dit is tweede keer dat we daar zijn en het is indrukwekkend,steeds die herhalingen op de chedi's(soort schrein) en op plafonds in de meest prachtige kleuren en dan de wandschilderingen, die vele verhalen vertellen over Boeddah. Er is een enorme liggende Boeddah, reclining Buddah genaamd, die over tientalle paviljoens ligt uitgestrekt(zie foto). Daarna de rivier overgestoken naar Arun Wat; deze tempel is bekleed met porceleinmozaiek (zie foto) ook weer met tientallen chedi's. Weer terug naar de andere kant van de rivier om een hapje te eten. Wij volgen dus de Bangkokstreetfoodgids en eten de raarste dingen. Nu iets wat er uitzag als een gebreide sok, maar een soort gefrituurde vis was. Niet zo smaakvol.Toen we terug wilden (we waren een heel eind van het openbaarvervoer verwijderd) ging die toeristenboot niet meer, dus maar wat verder langs de rivier gelopen tot een volgende halte waar de normale busboot bleek te gaan. In noodgeval hadden we altijd een taxi kunnen nemen, maar dat was om dat tijdstip niet echt handig i.v.m. de mega files.

Vervolgens even Thaise simkaarten geregeld,zodat we nu gemakkelijk mail op de telefoon kunnen ontvangen en elkaar goedkoop kunnen bellen. Toen weer even naar de Bigdogbar, nog steeds geen bekende gezien! R.dacht dat we bij Gullivers goed konden eten, maar na het zien van de menukaart besloten we richting Lumpinipark te gaan om wat te gaan eten bij een adresje uit de BKSF. Was erg lekker voor weinig. Wat me trouwens opvalt als je in een uitgaanswijk naar de wc gaat je vaak de enige Westerse vrouw bent en je heel wat kunt leren van de make-uptechnieken van de Thaise vrouwen en mannen).

21-10
Toch nog wel last van een jetlag in die zin dat ik mijn ogen bijna niet open kan houden bij het ontbijt. Elk weekend is er een hele bijzondere markt, waar echt alles te koop is, dus wij er naar toe, vlak daarbij ligt een freshfoodmarkt,dus die wilden we ook wel even zien. Na eindeloos lang zoeken (we noemden namelijk de naam van de markt, maar we hadden moeten zeggen "versmarkt in het Thai" dan ze meteen geweten waar we naar toe moesten) zagen we hem. We vonden het wel een aardige markt
(zie foto), maar hebben betere en uitgebreidere markten elders in Bangkok, in Chiangmai maar ook in Frankrijk en Spanje gezien. Enfin daar een omeletje met mosselen gegeten, waar we aan het eind van de middag nogal beroerd van werden, waarschijnlijk te vet of nog een beetje gevolg van de jetlag.Dus verder die dag maar wat rustig aan gedaan. Op de terugweg door de andere markt nog een geweldig cafe gevonden met zeer ritmische muziek en een laidback sfeertje,waar ze ook
versgemaakte paella en sangria verkochten. Dat dan weer wel.

22-10
Vandaag vertrokken naar Chiangmai. De binnenlandse vluchten vertrekken vanaf deze maand weer vanaf het oude vliegveld Don
Muang, dat weer nieuw leven is ingeblazen. Het nieuwe vliegveld,Suvanarbumi, is slechts 4 jaar oud maar nu al te klein. We
hadden ons vergist in de afstand van het oude vliegveld(was maar een half uurtje met de taxi) en het toestel had vertraging,
waardoor ik nog een half uurtje footmassage kon doen. Terwijl ik dat deed had ik zicht op een heel groot scherm met
afbeeldingen van de berg Fuji in Japan. Alleen als je er langs liep zat je in eens in het beeld. Het duurde even voor dat mensen dat in de gaten hadden,maar toen gingen ze zichzelf natuurlijk eindeloos fotograferen. Zo iets zou je moeten doen met afbeeldingen van het oude huis van een dementerende bejaarde, dan kan hij zo weer door zijn eigen huis lopen, terwijl hij feitelijk in het verpleeghuis zit!
Aangekomen in Chiangmai konden we redelijk snel het appartement betrekken. Ietsje minder mooi dan op de foto maar met 2 wc's
en 2 tv's (belangrijk vanwege HBO een goede filmzender) .

23-10
Vandaag onszelf wat ingeregeld in het dagelijks leven in de stad. Hier is veel minder herrie dan in Bangkok, erg plezierig.
Het appartement kijkt uit op de Doi Sutep, een berg van ca. 1000 meter hoog met een prachtig klooster, en heeft een Spartaanse
inrichting maar er zit in wat je nodig hebt volgens Thaise begrippen tenminste. Er zijn 5 keukenkastjes met niets en op de
aanrecht staat voor 2 personen een paar borden,kopjes, bestek, 2 waterglazen, 2 pannen en een hakbijl. Daar doen ze hier
alles mee.Dus hebben we vandaag maar wat geïnvesteerd in nog wat handige dingen.
Via iemand die we vorig jaar hebben leren kennen hebben we een motor en een scooter (zie foto) kunnen huren voor niet al te veel geld. Het is voor mij nog wel even wennen dat rijden op een scooter, links rijden en zwaarder dan het mobyletje van destijds. (zie foto)wordt vervolgd