Aardbeving

Aardbeving
Zondag 11 november was ik even na achten ‘s ochtends in de badkamer toen ik eerst dacht dat ik duizelig werd maar ik zag de tegels ook heen en weer gaan en hoorde een soort diep gebrom snel naar het balkon gelopen waar Robert inmiddels ook stond, die had in zijn bed liggen schudden. Op straat was niets te zien, mensen waren gewoon bezig met van alles en nog wat. Later in de ochtend had ik het met iemand er over, maar die had niets gemerkt omdat hij zat te ontbijten op de begane grond en wij zitten op de zevende verdieping. Nu blijkt dat het wel vaker voorkomt en eigenlijk nooit ernstig, omdat het wat kleine naschokken zijn van een zware aardbeving in Birma, 600 km verderop. De volgende dag las ik dat daar wel slachtoffers waren gevallen en een brug en een goudmijn waren ingestort. Nu ja hebben we dat ook eens meegemaakt

Garden of Eden (zie foto’s)
‘s Middags gingen we met een Nederlander en zijn vrouw mee die 15 km buiten Chiangmai 4,5 ha grond heeft geleased (een farang (buitenlander) kan geen grond kopen) en daar zijn droom verwezenlijkt. Hij bouwt daar een hof van Eden met een aantal gardenmansions en terrasvilla’s, die resp. ongeveer 500 m2 en 300 m2 worden en zover uit elkaar liggen dat je voldoende privacy hebt. Hij is getrouwd met een Thaise vrouw, die al zijn opdrachten in het thais vertaalt en uitlegt aan de voorman. Ze gaan er zelf ook wonen. De huizen bestaan zoals zo vaak uit een aantal gebouwen, die met elkaar verbonden zijn door middel van overdekte open gangen. Ik heb dat nog niet kunnen fotograferen want het was nog in aanbouw. We zijn er begin januari ook geweest en toen was er eigenlijk nog niets te zien, behalve dan het grondwerk voor een aantal reusachtige vijvers, waar uiteraard alle mogelijke exotische vissen in komen. Nu was er al veel meer te zien. Bij de ingang is een octogonaal praathuis met keuken en het luxe gastenverblijf was bijna klaar. Het meer eenvoudige (!) guesthouse was al klaar en daar gaan ze nu zelf in wonen om beter toezicht op de bouw te kunnen houden.Ook was de Boeddhacave op een haar na klaar, waarover later. Het is een geaccidenteerd terrein en daar maakt hij slim gebruik van voor de watervallen, die overal op het terrein worden aangelegd. Hij bouwt ook met Hollandse c.q. Duitse degelijkheid, waar de Thai erg verbaasd over zijn, maar wat natuurlijk voorkomt dat het snel verarmt en waardoor het beter verkoopt aan expats enzo. Hij reed ons rond op dat immense heuvelachtige terrein met een golfkarretje met een soort kleine tractorbanden.
Nu meer over de Boeddhacave. Deze kunstmatige grot is voorzien van een soort glinsterende afwerking, zodat als het donker is je een bepaalde schittering krijgt en dat gevoegd bij een aantal flinke geelkoperen Boeddha’s moet een fantastische aanblik geven. Daarna zijn we met hen naar een bijzondere tempel geweest en de monnik bezocht, die de grot gaat inzegenen, met name op verzoek van de Thaise vrouw. Dat inzegenen schijnt een hele happening te zijn en duurt 2 dagen.
Hoewel het een prachtig geheel wordt met al die waterpartijen, tropische planten, een moestuin en ook nog hertjes, vinden wij het toch te eenzaam en misschien iets te Duits (hij komt oorspronkelijk uit Heerlen (sic!) en heeft lang in Duitsland gewoond en gewerkt). Ik moet namelijk ineens aan Winterberg en Frau Sauber ik bedoel Daube denken.
In ieder geval hopen we half januari nog een keer te kunnen gaan kijken.


Nog een hof van Eden
Vandaag de 14e november gingen we naar de immigrationoffice om Roberts Thaise rijbewijs te verlengen en er voor mij een aan te vragen. Zo’n immigrationoffice is ook een hele belevenis. Je hebt er Farangs, dat zijn wij lichte huid en rechte neus, foreigners = aziaten en Aliens = illegale foreigners. Het is dan wel weer eens goed om stil te staan bij het feit dat wij legale papieren hebben en dat alles dan relatief gemakkelijker gaat. Je moet daar natuurlijk allerlei verschillende nummertjes trekken en je hebt altijd de verkeerde kopieën bij je, maar geen nood er is daar naast een eettentje ook een copyshop. Enfin je ontmoet daar allerlei lui en zo ook een Nederlands stel van onze leeftijd, denk ik en dat al heel lang in het buitenland woont, waarvan de laatste jaren in Thailand. Hij was net opgehouden met werken en ze hadden net een huis gekocht in Mae Rim, ca. 30 km buiten Chiangmai. Ze lieten ons foto’s zien van hun huis, prachtig, echt Thais met houten vloeren en veel teakhout en ook weer verdeeld over een paar gebouwen, die verbonden zijn met gangen.De keuken is meestal ook een apart gebouwtje. Het ligt op het terrein van een Spa-resort, waarvan je tegen een gering bedrag van alle faciliteiten gebruik kunt maken. Yoga, fitness, zwembaden, restaurant etc. Er is behoorlijk wat reuring, maar als je daar geen zin in hebt dan trekt je je terug in je huis. Omdat er ook een hotel bij zit kun je je gasten gemakkelijk onder brengen. We hebben afgesproken dat we er volgende week even langs gaan. Kijk zo iets spreekt ons wel aan, er schijnen ook een paar huizen te koop te staan, alleen voor ons gevoel is dat nu even te vroeg en we wilden eigenlijk niet kopen maar liever huren.

Thaise les
We hebben 3x per week les. Robert gaat door met conversatie en schrijven en ik heb mij op het lezen en schrijven geworpen. Dat kost nogal wat tijd, twee uur een les voorbereiden is niets, maar ik vind het erg leuk. Met de juf heb je het ook over de Thaise samenleving en dat is interessant, meestal combineer ik het mijn pilatesles, dus dan ben ik een dagdeel op pad. Het geeft mij veel voldoening dat ik in mijn eentje langzaam de stad verover op mijn scooter, net zoals ik dat destijds deed met de auto in Amsterdam. Ik was overigens wel iets te optimistisch over mijn vorderingen in het Thais want ik moet nu van een hele lijst woorden zeggen wat het betekent, maar verder dan het herkennen van hallo (sawasdee) kom ik niet. Moet Robert mij maar even op weg helpen.